Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, deniz kıyısındaki küçük bir kasabada Mustafa isminde bir çocuk yaşarmış. Mustafa, her sabah okula giderken sokaklarda dalgalanan kırmızı beyaz bayraklara bakarmış. O bayrakların neyi anlattığını tam bilmez lakin içi bir güzel olurmuş.
Bir sabah, öğretmenleri sınıfa büyükçe bir kutu getirmiş. Kutunun içinden rengârenk balonlar çıkınca çocukların gözleri sevinçle parlamış. Öğretmen, “Bugün 19 Mayıs’ı kutlayacağız çocuklar,” demiş. “Atatürk’ün Samsun’a çıktığı günü hatırlamak için gökyüzüne balonlarımızı bırakacağız.”
Mustafa, kutudan parlak kırmızı bir balon seçmiş. Balonu eline alır almaz içinde bir heyecan dalgası hissetmiş. Ona nazaran bu balon yalnızca bir balon değilmiş; güya geçmişten gelen özel bir anı taşıyormuş.
Öğle olduğunda bütün okul bahçeye toplanmış. Her çocuğun elinde bir balon varmış. Mustafa, balonunu sıkıca tutarken okulun köşesindeki Atatürk posterine bakmış. Daha evvel de o posteri görmüş ancak bu defa içini farklı bir his kaplamış. Güya Atatürk ona bir şey anlatmak istiyormuş.
Tam o sırada yanına Elif gelmiş. “Annem bana Atatürk’ün o gün Samsun’a gitmeseydi, bizim bugün burada bu türlü özgürce oynayamayacağımızı anlattı,” demiş.
Mustafa, Elif’in söylediklerini dikkatle dinlemiş. Bir an durup gökyüzüne bakmış lakin başındaki sorular daha da artmış. “Atatürk neden gitmişti? O gün neler olmuştu? Neden herkes bu günü bu kadar kıymetli sayıyordu?” diye kendi kendine düşünmüş.
Öğretmenleri çocukların yanına gelip yavaşça konuşmuş. “Çocuklar,” demiş, “19 Mayıs, umutla dolu bir başlangıçtır. Atatürk o gün, insanların yüzündeki endişeyi silmek, onlara cüret vermek için yola çıktı. Artık siz de balonlarınızı gökyüzüne bırakırken bir dilek tutun. O dilek, herkesin yüreğini ısıtacak bir dilek olsun.”
Mustafa, balonunu bırakmadan evvel gözlerini kapatmış. İçinden fısıldamış: “Benim dileğim, çocukların daima birlikte memnun ve özgürce oyun oynayabilmesi.”
Balonlar birer birer gökyüzüne yükselmiş. Mustafa’nın kırmızı balonu başkalarından ayrılıp gökyüzünde daha yükseğe süzülmüş üzereymiş. Mustafa, balonunun gerisinden bakarken içindeki karışık hisler yavaş yavaş yerini huzura bırakmış.
Eve dönerken, yolun kenarındaki yaşlı çınarın gölgesine oturmuş. Başını kaldırıp bayraklara bakmış. Artık o dalgalanan kırmızının ne demek olduğunu daha yeterli anlıyormuş. O renk, sadece bir bayrak değilmiş; içinde umut, yürek ve geleceğe dair hoş hayaller gizliymiş.
O gece yatağına uzandığında gözlerini kapatmış. Aklında kırmızı balonunun gökyüzünde süzüldüğü an kalmış. Mustafa, artık 19 Mayıs’ın sadece bir bayram değil, herkesin içinde taşıdığı bir umut günü olduğunu yavaş yavaş anlamış.
Ve 19 Mayıs Bayramı Masalı Mustafa’ya sessizce fısıldamış: “Umut, gökyüzüne salınan bir balon üzere ne kadar uzağa giderse, o kadar çoğalır.”
19 Mayıs Bayramı Masalına benzeyen çocuk masalları okumak için ilişkiye tıklayabilir, sesli masallar dinlemek için ise instagram sayfamızı takip edebilirsiniz.
