Bir vakitler, uzak bir köyde Keloğlan isminde genç bir delikanlı yaşarmış. Keloğlan, diğerlerine yardım etmekten çok hoşlanır, lakin bazen başına gelen tuhaf olaylarla da tanınırmış. Onun en bariz özelliği, her durumda sakin kalabilmesi ve büyük problemleri bile gülerek çözmesiydi.
Bir gün, köydeki beşerler ormanda çalışırken çok büyük bir ağaç kesmek için bir balta aramışlar. Ancak, ormandaki tüm baltalar kırılmış, sadece bir tane sihirli balta kalmış. Bu balta, yalnızca gerçek şahsa verildiğinde işe yarayabilirmiş.
Keloğlan, öteki köylülerden biri olarak ormanda bu balta arayışına katılmış. Ancak ne kadar uğraşsa da, balta bir türlü bulamıyormuş. Bir gece, bir yaşlı adam ona yaklaşmış ve şöyle demiş: “Senin istediğin balta çok özel. O baltayı fakat nitekim yürekten yardım etmek isteyen bir kişi bulabilir. Düşün, gerçek gayenin ne?”
Keloğlan, adamın kelamlarını başında tekrar ederken, balta zaten önüne düşüvermiş. Keloğlan, baltayı almış ve ormanın derinliklerine gitmiş. Lakin balta ona tek bir şart koymuş: “Her kestiğin ağaç için, birine iyilik yapmalısın.”
Keloğlan, bu sözleri kabul etmiş ve ağaçları kesmeye başlamış. Her birini kestiğinde, yanına gelen yaşlılar, çocuklar ve yoksullar için yardımlar yapmış. Ormanın derinliklerinde yardım isteyen herkese elinden geleni yapmış.
Bir müddet sonra, köydeki beşerler Keloğlan’ın yardımseverliğini duydu ve herkes ona minnettarlıkla teşekkür etmeye başladı. Keloğlan, yaptığı yeterlilikler sayesinde köydeki herkesin sevgisini kazandı.
Günler geçtikçe, Keloğlan, gerçek düzgünlüğün ve yardımseverliğin ne kadar bedelli olduğunu öğrendi. Ve o günden sonra, her yeni günde birine yardım etmeyi hayatının en pahalı maksadı yaptı.
