Küçük bir göl kenarında, masmavi gökyüzünün altında, sevinçli bir köy uzanıyordu. Bu köyün değişik bir sakini vardı: parlak, rengârenk tüyleri olan bir kedi. İsmi Şeker’di. Şeker, mor, turuncu, mavi ve yeşil çizgileriyle bir gökkuşağı üzere parlıyordu. Herkes onun sevinçli miyavlamalarını duyarak gülümsüyordu. Lakin, Şeker’in en yakın arkadaşı gölde yaşayan Altın Balık’tı.
Bir gün, Şeker göl kenarında oturmuş Altın Balık ile sohbet ediyordu. “Balık kardeş, gölün altında neler var? Daima çok merak ederim,” diye sordu. Altın Balık gülümsedi, “Gölün altında hoş mercanlar, inci üzere taşlar ve parlayan yosunlar var. Lakin bir sır daha var: Gölde bir sihirli taş gizli,” dedi.
Şeker’in gözleri büyüdü. “Sihirli taş mı? Ne işe fayda ki?” diye sordu heyecanla. Altın Balık derin bir nefes aldı ve şöyle anlattı: “Bu taş, saf düzgünlükle bulunabilir. Şayet onu bulursak, köyümüzü daha da güzelleştirebiliriz. Lakin taş gölün en derin yerinde ve ulaşmak hiç kolay değil.”
Şeker, “Ben de yardımcı olabilir miyim?” diye atıldı. Altın Balık başını salladı, “Tabii ki. Ancak unutma, yalnızca yürek ve güzellik bu taşı bulmamızı sağlar.”
Ertesi gün, Şeker ve Altın Balık maceraya hazırlandı. Altın Balık, gölün derinlerine dalarken Şeker, suyun yüzeyinde ona yol göstermeye çalıştı. Fakat gölün ortasında fırtına çıktı. Rüzgâr dalgaları büyüttü, yağmur damlaları göle süratle düşüyordu. Şeker bir ağacın kısmına tırmanarak Altın Balık’a seslendi, “Sakın pes etme, birlikte başarabiliriz!”
Altın Balık cüretini toplayıp derinlere daldı. Sonunda sihirli taşın parıltısını gördü. Taşı alıp yüzeye çıktı ve Şeker’e hakikat yüzdü. Taşı gören Şeker, “Başardık!” diye bağırdı. Fırtına sakinleşti, göl tekrar sakinleşti.
Sihirli taşı köye götürdüklerinde, tüm köylüler onları sevinçle karşıladı. Taşın gücüyle gölün etrafındaki çiçekler açtı, ağaçlar meyve verdi ve köydeki herkes memnun bir halde yaşadı.
Şeker ve Altın Balık, bu maceradan sonra daha da yakın arkadaş oldular. Onların hikâyesi, uygunluğun ve hamasetin ne kadar güçlü olduğunu herkese hatırlattı.
