Bir vakitler, uçsuz bucaksız Gölge Ormanı’nın derinliklerinde, Altın Kanatlı Kartal isminde efsanevi bir kuş yaşardı. Bu kartalın kanatları güneş ışığı altında altın üzere parlar, herkes onun gücüne hayran kalırdı. Lakin kartal, ormanda yaşayan hayvanlarla çok nadiren konuşur, daima yüksek dağların tepesinde yalnız başına uçardı.
Bir gün, Gölge Ormanı’nda tuhaf bir şey oldu. Ormanı besleyen büyük dere, apansızın kurudu. Hayvanlar ne yapacaklarını bilemiyor, susuzluktan güç vakitler geçiriyordu. Ormandaki bilge kaplumbağa Parıltısı, “Altın Kanatlı Kartal’ı bulmalıyız. Fakat o bize yardım edebilir,” dedi.
Cesur tavşan Tera, çabucak atıldı: “Onu bulup yardım istemeye gideceğim!” dedi. Tera, ormanın en süratli koşucusuydu, ancak bu sefer yalnızca sürat değil, cüret de gerekiyordu. Altın Kanatlı Kartal’ın yaşadığı yüksek dağa ulaşmak kolay değildi. Tera, yola koyuldu.
Yolculuk zorluydu. Tera, dikenli çalılardan geçti, yüksek kayalıklara tırmandı ve gece soğukta titreyerek uyudu. Ancak azmini kaybetmedi. Sonunda, dağın doruğuna ulaştığında Altın Kanatlı Kartal’ı dev bir kayanın üstünde dinlenirken buldu.
Tera, kartala yaklaşıp cüretle konuştu: “Ormanımız susuz kaldı. Hayvanlar perişan durumda. Lütfen bize yardım et!” Kartal, Tera’ya döndü ve sert bir sesle, “Beni neden rahatsız ediyorsunuz? Ben tek başıma bir kuşum, sizin meselelerinizi nasıl çözebilirim?” dedi.
Tera üzülse de yılmadı. “Belki de sırf uçup bakmalısınız. Dere neden kurudu, tahminen karşılığı bulabiliriz,” dedi. Kartal, tavşanın hamasetine hayran kaldı. “Peki, küçük tavşan. Senin hatırına gidip bakacağım,” dedi ve altın kanatlarını açarak gökyüzüne yükseldi.
Kartal, dereyi takip ederek ormanın derinliklerine uçtu. Nihayet derenin kaynağına ulaştığında, büyük bir kaya kesiminin suyun yolunu kapattığını gördü. Kartal, güçlü pençeleriyle kayayı yerinden kaldırmaya çalıştı ancak kaya çok büyüktü.
Kartal geri dönüp Tera’ya haber verdi: “Kayayı kaldırmak için sırf benim gücüm yetmez. Ormanın tüm hayvanlarının yardımı gerekiyor.” Tera, süratle ormana döndü ve tüm hayvanlara haber verdi. Filler, geyikler, kuşlar ve daha kaçları kayanın olduğu yere toplandı. Daima birlikte çalışarak büyük kayayı kaldırdılar ve suyun tekrar akmasını sağladılar.
Dere tekrar canlanınca, orman eski hoşluğuna kavuştu. Hayvanlar Altın Kanatlı Kartal’a teşekkür etti. Kartal ise şöyle dedi: “Bu muvaffakiyet sadece benim değil. Hepiniz birlikte çalışarak ormanınızı kurtardınız. Artık sizlerin yanında olacağım.”
O günden sonra, Altın Kanatlı Kartal yalnız kalmadı. Ormanın kahramanı olarak tüm hayvanlara yardım etti ve Gölge Ormanı’nda dostluğun ve dayanışmanın sembolü oldu.
