Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler küçük, sevimli bir kasabada Derin isminde, gözleri her şeye merakla bakan bir çocuk yaşarmış. Derin’in en sevdiği şey, okuldan konuta döndüğünde penceresinin önündeki küçük masasına oturup dışarıyı izlemekmiş.
Kasabanın meydanında yürüyen beşerler, sokaklarda oynayan çocuklar ve dükkânlardan gelen sesler onun için başka bir dünya üzereymiş.
Bir gün, parkta oynarken arkadaşlarından Ayça ve Baran’ın tartıştığına şahit olmuş. İkisi de kendi oyuncağının en hoş olduğunu sav ediyor, bir türlü anlaşamıyorlarmış.
Derin, arkadaşlarının yanına gitmiş ve onları dikkatlice dinlemeye başlamış. Ayça, sarı renkli topunun pırıl pırıl parladığını ve bu yüzden en hoş top olduğunu söylüyormuş. Baran ise mavi topunun daha yükseğe zıpladığını, asıl hoş olanın bu olduğunu argüman ediyormuş.
İki arkadaşın da haklı olduğunu gören Derin, birden aklına bir fikir gelmiş. Onlara gülümseyerek, “Bence ikiniz de haklısınız, lakin isterseniz ben aranızda bir karar vermeye çalışayım,” demiş.
Ayça ve Baran başlarını sallayarak kabul etmişler.
O günden sonra Derin, arkadaşları ortasında tartışma çıktığında çabucak ortaya girer, her iki tarafı da dinleyip adil bir formda tahlil bulmaya çalışırmış. Bunu yaparken kendini çok memnun hissediyormuş. Zira insanların anlaşamadıkları bahislerde onları dinlemek, herkesin kendini rahatça söz etmesine yardımcı olmak Derin’in güzeline gidiyormuş.
Evde annesine, “Anne, beşerler birbirini dinleyince aslında her şey daha kolay oluyor,” demiş.
Annesi gülümseyerek, “Evet Derin, tahminen de sen büyüyünce âlâ bir avukat olursun,” demiş.
Derin, o gece yatağına uzandığında annesinin sözleri kulağında yankılanıyormuş. Avukat olmak. Daha önce hiç düşünmemiş fakat kulağa güzel geliyormuş.
Bir avukat, insanların hakkını savunur, onları dinler ve adaletli kararlar verilmesine yardımcı olurmuş. Gözlerini kapatıp kendini bir mahkeme salonunda hayal etmiş. Herkes sessizce onu dinliyor, o ise insanların içini rahatlatacak kelamlar söylüyormuş.
Ertesi gün okulda, öğretmeni sınıfta meslekler hakkında bir konuşma yapmış. Sıra Derin’e geldiğinde, ayağa kalkıp çekinmeden, “Ben avukat olmak istiyorum,” demiş. Arkadaşları şaşırmış ancak Derin gülümseyerek devam etmiş, “Çünkü avukatlar insanların birbirini daha düzgün anlamasını sağlar,” demiş.
Öğretmeni, “Ne hoş bir hayal Derin,” diyerek onu tebrik etmiş.
Günler geçmiş, Derin artık kasabadaki küçük tartışmalarda bile fikirlerini daha dikkatli söylemeye başlamış. Yalnızca kimin haklı olduğunu değil, herkesin kendini rahatça tabir etmesini önemser olmuş. Bazen annesi onu camdan dışarıyı izlerken yakalar, “Neye bakıyorsun bakalım?” dermiş.
Derin ise yavaşça, “İnsanların yüzlerine. Ne söylediklerini değil, ne hissettiklerini anlamaya çalışıyorum,” dermiş.
Derin, Avukat Olmak İstiyorum Masalının sonunda yatağına yattığında içi huzurla doluymuş. Zira büyüyünce ne olmak istediğini artık biliyormuş. Bir gün, kasabanın adaletli ve dinlemeyi bilen avukatı olacağına kalpten inanıyormuş.
Avukat Olmak İstiyorum Masalına benzeyen kısa masallar okumak için temasa tıklayabilirsiniz. İnstagram sayfamızı takip ederek, sesli masallar dinleyebilirsiniz.
