Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde kalbur saman içinde ormanın birinde yaşayan minik bir ceylan varmış. Bu ceylanın ismi Badem miş. Badem, çok sevinçli ve enerjik bir ceylanmış. Her gün arkadaşlarıyla oyunlar oynar, koşar, zıplarmış. Lakin bir müddettir Badem’in başı ağrıyormuş lakin bunu kimseye söylememiş. Zira arkadaşlarıyla oyun oynamasına orta vermek istemiyormuş.
Günlerden bir gün Badem, arkadaşlarıyla oynarken başına ve gözüne şiddetli bir ağrı girmiş, bu ağrı dayanılabilecek bir ağrı değilmiş çabucak annesine gidip söylemiş. Anne ceylan “Biraz dinlen Bademciğim, bende sana bir ilaç vereyim. Bakalım geçecek mi?” demiş ve Badem’e ilaç vermiş. Badem ilacı içinde ağrısı azalmış ve biraz uykuya dalmış. Ancak uykudan uyanınca tekrar ağrısı başlamış üstelik dikkatini toplamakta zorlanıyormuş. Anne ceylan, çabucak Badem’i alıp, Doktor Aslana gitmiş. Doktor Aslan, Badem’i muayene etmeye başlamış, sıra gözlerine gelmiş. Doktor dikkatlice gözlerini incelemiş “Badem, gözlerin biraz bulanık görüyor, o yüzden başın ağrıyor. Küçük bir gözlük takarsan her şey netleşir, başının ağrısı geçer” demiş. Badem, annesiyle birlikte gözlük dükkânına gitmiş. Satıcı en hoş çerçeveleri gösterince Badem heyecanla kendine şık bir gözlük seçmiş. Meskene dönerken bir yandan gözlük takacağı için sevinçli, bir yandan da arkadaşlarının ne diyeceğini düşündüğü için tedirginmiş. Sonraki gün ormanın oyun alanına gittiğinde arkadaşları gözlüğünü görmüş ve şaşırmışlar. Kimileri dalga geçmiş, Badem çok üzülmüş, meskene gidip annesine bir daha gözlük takmayacağını söylemiş. Anne ceylan, Badem’e sarılmış “Canım, gözlerinin sıhhati her şeyden kıymetli. Şayet gözlük takmazsan hiçbir yeri net göremezsin, koşarken düşer, bir yerini incitirsin. Ayrıyeten tabiatta ki hoşlukları de göremezsin” demiş. Badem annesini dikkatlice dinliyormuş. Anne ceylan konuşmaya devam etmiş. “Ayrıca tek gözlük takan hayvan sen değilsin, bak ormanda bir çok hayvan gözlük kullanıyor. O seninle dalga geçen arkadaşlarının da ilerde gözlük kullanıp kullanmayacağı muhakkak değil” demiş.
Badem annesini dinleyince ona hak vermiş. Gözlük takmanın kendi sıhhati için ne kadar değerli olduğunu anlamış. Sonraki gün tekrar oyun alanına gitmiş. Arkadaşları tekrar dalga geçmeye çalışınca, “Hepimiz farklıyız ve her birimizin sıhhati kendine özel. Tahminen bir gün siz de gözlük takabilirsiniz,” demiş. Arkadaşları, Badem’in haklı olduğunu fark etmişler ve ona yaptıklarının ayıp olduğunu anlayıp özür dilemişler. O günden sonra, Badem gözlüğünü gururla takmaya devam etmiş, zira artık ormandaki her hoşluğu net bir formda görebiliyormuş! Masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
