Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde kalbur saman içinde, uzak diyarların birinde, yalnızca cücelerin yaşadı bir köy varmış. Bu köyde şahane kokular yayan bir de mutfak varmış. Mutfakta bir çok cüce çocuklar için özel kurabiyeler yaparmış. Bu kurabiyeler çocukların güçlü, memnun ve sağlıklı büyümelerini sağlarmış.
Her gün, sihirli ormana giden cüceler tabiatın en hoş materyallerini toplarlarmış: Ay çiçeklerinin yaprakları, yıldız tozu, saf bal ve tatlı badem unları… Bu gereçleri kullanarak fırınlarında enfes kurabiyeler pişirirlermiş. Lakin bir gün, bir çocuğun kurabiyeleri sevmediği haberi cücelerin kulağına gelmiş. Çocuk, “Kurabiyeler çok tatlı fakat ben daha farklı bir şey isterim. Bunu yemek istemiyorum” demiş. Cüceler çabucak öbür tarifler denemiş ancak beyhude. Çocuk hiçbirini beğenmemiş. Köyün lideri olan Usta Fırıncı Cüce, “Bir tahlil bulmalıyız,” demiş. Öteki cücelerle birlikte çalışarak ellerindeki tüm materyalleri bir kazanda birleştirmişler. Ayışığı altında kazanın içindeki karışım büyülü bir halde parlamış. Usta Fırıncı, “İşte artık oldu,” diyerek yeni kurabiyeleri hazırlamış.
Bu yeni kurabiyeleri çocuğa götürmüşler. Çocuk bir ısırık almış, sonra bir ısırık daha… Gözleri parlamış ve “Bu kurabiyeler harika!” demiş. Cüceler buna sevinmiş. Yeni tanımlarını “Ayışığı Kurabiyesi” olarak isimlendirmişler. O günden sonra her çocuk bu kurabiyeyi severek yemiş. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
