Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde kalbur saman içinde kocaman bir dağın doruğunda yaşayan kaplan, akbaba ve lama varmış. Bu üç hayvan çok düzgün anlaşırmış, birbirlerine de çok bağlılarmış. Kaplan, akbaba ve lamanın farklı farklı özellikleri varmış.
Günlerden bir gün, üç arkadaş dağın doruğunda sohbet ederken, bahis en destekli ve merdin kimin olduğuna gelmiş. Üç hayvanda kendisinin en güçlü ve bahadır olduğunu düşünerek tartışmaya başlamışlar. Kaplan “Ben hepinizden merdim, ayrıyeten dağın doruğuna de en süratli çıkan benim” demiş. Akbaba “Benim kanatlarım var bu yüzden asıl doruğa en süratli ben çıkarım” demiş. Lama “Ben en süratli koşan hayvanlardan biriyim, hem çok süratli kaçar, hem de tepeye çıkarım” demiş. Üçü de bu mevzuda bir yarış yapmaya karar vermişler. Birinci yarış, dağın en yüksek doruğuna kimin en süratli tırmanacağıymış. Kaplan güçlü bacaklarıyla kayalardan tırmanmış, lama da süratle peşinden gitmiş lakin akbaba kanatlarını açıp doruğa çoktan varmış. “Ben kazandım!” diye sevinmiş. Kaplan ve lama, “Bu adil değil, akbaba zati uçabiliyor, bizden evvel gelmesi çok normal” diye mırıldanmışlar. Bu yüzden ikinci yarışı yapmaya karar vermişler. İkinci yarış, birbirine çok yakın olan iki dağın ortasından geçmekmiş. Kaplan, iri olduğu için dağın ortasından geçmekte zorlanmış, akbaba kanatlarını rahat açamadığı için geçmeyi becerememiş lakin lama ince olduğu için iki dağın ortasından çarçabuk geçip gitmiş. Yarışı kazanan lama “Ben kazandım ben kazandım” diye bağırmış. Kaplan ve akbaba “Bu yarış da pek adil olmadı zira lama aslında dağlara alışık” demişler. Son sefer bir yarış daha yapmaya karar vermişler. Bu yarış da dağın yamacından en süratli inebilme yarışıymış. Üç arkadaş yan yana dizilmişler ve koşmaya başlamışlar. Akbaba uçmak istemediği için koşarken ayağını incitmiş, lamanın ise taşlara ayağı takılmış ve düşmüş. Kaplanın pençeleri kocaman olduğu için taşlara tutuna tutuna süratle inmiş ve yarışı kazanmış. Yarışı kazanan kaplan çok sevinmiş fakat başkaları çabucak itiraz etmiş.
Hayvanların bu yarışını uzaktan izleyen bir dağ keçisi, daha fazla dayanamamış ve onlara seslenmiş. “Neden birbirinizle yarışıyorsunuz? Her birinizin farklı bir yeteneği var. Akbaba en yüksekten uçar, kartal en dik kayalara tırmanır, lama da çok süratli koşar. Bu yüzden hepinizin yetenekleri farklı fakat hepiniz farklı ayrı çok kıymetlisiniz, bunu unutmayın.” demiş. Kaplan, akbaba ve lama, yaşlı keçinin kelamlarından ders almışlar. Birbirlerine sarılıp, “Biz arkadaşız ve bir daha birbirimizle yarışmayacağız.” demişler. O günden sonra, birlikte daha memnun yaşamışlar. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
