Bir vakitler, dağların eteklerinde küçük bir köyde yaşayan Irmak ailesi vardı. Bu aile, sevgi ve birlik içinde yaşamayı çok önemserdi. Fakat, köyün yakınındaki gizemli bir bahçe, kimsenin cüret edemediği bir sır taşıyordu. Köylüler, bahçeye adım atan herkesin oradan çıkamadığını söylüyordu.
Bir gün, ailenin en küçük üyesi olan 8 yaşındaki Elif, köyde oynarken gizemli bahçenin girişine yaklaştı. Bahçenin içinden gelen kuş sesleri ve hoş kokular onu içeriye çekiyordu. Elif, yüreğini toplayarak bahçeye adım attı. Lakin, içeri girdiği anda yolunu kaybetti ve yardım çığlıkları atmaya başladı.
Elif’in sesi, ailesinin meskenine kadar ulaştı. Baba Yusuf, anne Aylin ve ağabeyi Kerem çabucak onun peşine düştü. Bahçeye vardıklarında, bahçe kendini farklı bir dünya üzere göstermeye başladı. Her bir çiçekten melodiler çıkıyor, ağaçların kısımları konuşuyordu. Lakin Elif, hiçbir yerde görünmüyordu.
Aile, Elif’i bulmak için birlikte hareket etmek zorunda olduklarını fark etti. Baba Yusuf ağaçlara tırmandı, anne Aylin yerdeki izleri takip etti, ağabeyi Kerem ise bahçedeki konuşan çiçeklerle irtibat kurmaya çalıştı. Çiçeklerden biri, “Sadece sevgi ve sabırla hareket edenler bu bahçenin sırrını çözebilir,” dedi.
Aile, birlikte çalışmaya karar verdi. Yusuf yüksek bir kısımda Elif’in kırmızı tokasını gördü, Aylin izleri takip ederek küçük kızının ayak izlerini buldu. Kerem ise çiçeklerden birinden Elif’in istikametini öğrendi. Sonunda, aile, büyük bir ağacın gerisinde saklanan Elif’i buldu. Elif ağlıyordu, fakat ailesini görünce memnunlukla kucaklarına koştu.
O anda, bahçe birden ışıkla doldu ve konuşan bir ağaç, “Ailenizin sevgisi bu bahçenin sırrını çözdü. Buraya sevgiyle gelen herkes, buradan hoş bir hatıra ile döner,” dedi.
Aile, köylerine geri döndüğünde, gizemli bahçenin artık korkulacak bir yer olmadığını anladı. Elif, ailesinin sevgisi sayesinde kurtulmuştu ve o günden sonra, bu masal köyde kuşaklar boyunca anlatıldı.
