Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde kalbur saman içinde ormanın derinliklerinde, masmavi akan bir ırmağın kenarında yaşayan tavşan ailesi varmış. Bu tavşan ailesinin minik bir de yavruları varmış. Ona Bahadır derlermiş.
Cesur ismi üzere Gözü pek bir tavşanmış. Lakin yaşı küçük olduğu için annesi ve babası ona meskenden çok uzaklaşmaması gerektiğini söylüyorlarmış. Yiğit ise bazen ailesinin kelamından çıkıp, konutundan uzaklaşıyormuş. Zira Yavuz çok meraklı bir tavşanmış, ormanın her yerini inceler, ayrıntılıca bakarmış. Günlerden bir gün Yavuz ormana oynak için çıkmış fakat bir an anne ve babasının kelamlarını unut ormanın derinliklerine gitmiş. Göz alıcı çiçekler, dev ağaçlar ve cıvıldayan kuşlar ortasında yürürken, Yiğit kendini kaybetmiş. Bir mühlet daha gördüklerinin keyfini çıkarmış ama havanın kararmakta olduğunu fark edince etrafına bakınmış ve geri dönmek için yolu kaybettiğini anlamış. Yiğit ağlamaya başlamış, onun ağlama sesini duyan bir baykuş çabucak yanına gitmiş. “Neden ağlıyorsun?” diye sormuş. Yiğit “Yolumu kaybettim o yüzden konuta gidemiyorum. Annem ve babamı çok özledim” demiş. Baykuş çok üzülmüş “Sana yardım edeceğim lakin bir daha ailenden habersiz bu kadar uzaklaşma, olur mu?” demiş. Yiğit, gözyaşlarını silerek “Tamam” demiş. Baykuş çabucak Cesur’un ailesinin yerini bulmak istemiş ve ormanda ki arkadaşlarına sormuş. Hayvanlar koklayarak baykuşa yolu tanım etmiş. Baykuş ve Yavuz kısa müddette, tavşan ailesini bulmuş.
Ailesine kavuşan Yürekli çok memnunmuş, herkese bir daha konuttan uzaklaşmayacağına dair kelam vermiş. O günden sonra da asla meskenden uzaklaşmamış. Baykuş ile de dost olmuşlar ve ormanda buluşup oyun oynamaya başlamışlar. Masal da burada bitmiş.
Daha fazla kısa masal okumak isterseniz Kısa Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
