Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, küçük bir okulda Elif isminde sevinçli, oyunları çok seven bir çocuk varmış. Elif’in en yakın arkadaşı ise Berk’miş. Berk sessiz, önemli lakin bazen biraz inatçıymış. Başına bir şey koydu mu, kolay kolay fikrini değiştirmezmiş.
Bir gün teneffüste Elif, “Haydi saklambaç oynayalım!” demiş gülerek. Berk başını iki yana sallayıp, “Ben yalnızca futbol oynamak istiyorum,” demiş. Elif bir an duraksamış lakin tekrar de gülümseyip onunla top oynamayı kabul etmiş. Zira Berk’le vakit geçirmek ona her vakit keyif verirmiş.
Ertesi gün Elif, yanına ipini alıp gelmiş. “Bugün de ip atlayalım mı?” diye sormuş umutla. Fakat Berk yeniden tıpkı yanıtı vermiş: “Ben ip sevmem, tekrar futbol oynayalım.” Elif içinden “Yine mi futbol?” diye geçirmiş fakat sesini çıkarmamış. Berk ne isterse daima onu yapıyorlarmış.
Zamanla Elif, oyunlardan eskisi kadar zevk almamaya başlamış. Daima tıpkı şeyleri yapmak sıkıcı geliyormuş. Teneffüslerde bazen kenarda tek başına oturmayı tercih ediyormuş. Berk ise bunu fark etmiyor, hâlâ her gün topuyla gelip, “Haydi oynayalım,” diyormuş.
Bir gün öğretmenleri onları bahçede otururken görmüş. Elif yere bakıyor, Berk elinde topla ayakta bekliyormuş. Öğretmen yanlarına yaklaşmış. “Bir sorun mu var çocuklar?” diye sormuş. Elif biraz çekinerek, “Hep onun istediği oyunları oynuyoruz,” demiş. Berk çabucak ortaya girmiş, “Ama ben top oynamayı seviyorum!”
Öğretmen gülümsemiş. “Peki Elif neyi seviyor? Hiç sordun mu Berk?” diye sormuş. Berk karşılık verememiş. Elif’in neyi sevdiğini bir an bile düşünmemişti.
O gün sınıfa döndüklerinde öğretmen küçük bir etkinlik yapmış. Herkese, en sevdikleri oyunu bir kağıda yazmalarını istemiş. Sonra herkes sırayla okumuş. Elif “ip atlamak” demiş. Öteki biri “sek sek,” bir başkası “bahçede kitap okumak.” Berk en sona kalmış. Elinde topunu tutarak “Ben futbol oynamayı seviyorum,” demiş lakin sesi bu defa daha yumuşakmış.
Dersin sonunda öğretmen, “Arkadaşlık, sırayla paylaşmaktır,” demiş. “Bazen senin istediğin olur, bazen arkadaşının. En hoşu birlikte eğlenebilmek.”
Ertesi gün Berk, birinci sefer topunu getirmemiş. Elif’in yanına gelip, “Bugün ip atlamak ister misin?” diye sormuş. Elif gözlerini açmış, gülümseyerek başını sallamış. Birlikte ip sallamaya başlamışlar. Elif zıplamış, Berk saymış. Gülüşleri bahçeye yayılmış.
O günden sonra oyunlar sırayla seçilmiş. Bazen futbol, bazen ip, bazen de yeni oyunlar. Fakat en kıymetlisi, artık birlikte karar veriyorlarmış.
Ve İnatçı Arkadaş Masalının sonunda Elif’in kalbi yavaşça ısınmış. Zira gerçek arkadaşlık, sırf birlikte oynamak değil; birbirini anlamaya çalışmakmış.
İnatçı Arkadaş Masalına benzeyen çocuk masalları okumak için kontağa tıklayabilir, bugün yayımladığımız sesli masalı dinlemek için instagram sayfamızı ziyaret edebilirsiniz.
