Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler Lara isminde, meraklı ve tatlı bir kız çocuğu yaşarmış. Sabahları erkenden kalkar, kırmızı montunu giyip annesine el sallayarak okula gidermiş. Montunun cepleri genelde boş olurmuş. Fakat bir sabah, her şey değişmiş.
O gün Lara, montunun cebine elini attığında yumuşak astarın içinde bir şey hissetmiş. Küçük, katlanmış bir kâğıt varmış. Merakla çıkarıp açmış. Kâğıtta şu yazıyormuş: “Bugün gülümsersen, biri daha keyifli olacak.” Lara şaşkınlıkla etrafına bakınmış.
Bu not cebine nasıl girmişti? Annesine gösterdiğinde annesi, “Ben koymadım,” demiş. Lara daha da meraklanmış. Okula vardığında öğretmenine de göstermiş. Lakin o da notu daha evvel hiç görmemiş.
Gün boyunca notu tekraren okumuş. Her keresinde içi sıcacık olmuş, yüzünde tatlı bir gülümseme beliriyormuş. Güya biri ona gizlice moral veriyormuş üzere hissetmiş. Kim olduğunu bulamasa da, bu his güzeline gitmiş. O günü daha sevinçli geçirmiş.
Ertesi sabah, Lara yeniden montunu giymiş ve çabucak cebine bakmış. Bu sefer içinden diğer bir not çıkmış. Üzerinde şu yazıyormuş: “Küçük bir yeterlilik, büyük memnunluk getirir.” Lara’nın içindeki merak biraz daha büyümüş.
Okul yolunda yürürken notu tekrar okumuş. Yazı birebirmiş, harfler ihtimamla yazılmış. “Acaba sınıftan biri mi yazıyor?” diye düşünmüş. Sınıfa girdiğinde tek tek arkadaşlarına bakmış. Mert misket oynuyor, Zeynep kitap okuyormuş.
Ders sırasında aklı daima nottaymış. Yazının formunu düşünmüş, kimin yazısı olabilir diye iddia yürütmüş. Lakin hiçbir arkadaşının el yazısına benzemiyormuş. Bu gizem onu daha da heyecanlandırmış. Yanıtı bulmak istiyormuş.
Okul çıkışında çabucak meskene dönmek istememiş. Bahçede biraz kalıp etrafı gözlemlemiş. Tahminen notu bırakanı görürüm diye beklemiş. Lakin yalnızca rüzgâr esmiş ve ağaçların yaprakları yavaşça sallanmış.
Tam ayağa kalkmak üzereyken Hasan Amca seslenmiş: “Lara, annen seni bekliyor. Üşüteceksin kızım!” Lara istemese de montunu düzeltip konuta yanlışsız yürümüş. İçinde yanıt bekleyen bir sürü soru varmış. Ancak artık kararlıymış.
Ertesi sabah Lara daha erkenden uyanmış. Çabucak montunu giyip kapının önüne çıkmış. Cebine bakmış lakin şimdi not yokmuş. Bu sefer farklı bir şey denemek istemiş. Montunu askıya asmış ve içeriden pencereye gizlice bakmaya başlamış.
Dakikalar geçmiş, Lara sıkılmaya başlamış. Tam pes edecekken bir ses duymuş. Apartmanın aşağısında birinin merdivenlerden çıkma sesi geliyormuş. Kapı açıldığında yaşlı komşuları Gülay Teyze görünmüş. Elinde minik bir not varmış.
Lara şaşkınlıkla gözlerini açmış. Gülay Teyze montun cebine notu koymuş ve gülümseyerek uzaklaşmış. Lara süratle dışarı fırlayıp “Gülay Teyze!” diye seslenmiş. Bayan dönüp ona bakmış, gülümsemiş. “Senin fark edeceğini biliyordum,” demiş.
Gülay Teyze yanına oturmuş. “Bu kış biraz uzun sürdü,” demiş. “Çocuklar bazen sıkılıyor, bazen üzülüyor. Fakat bir tek hoş kelam, kocaman bir günü değiştirebilir.” Lara sessizce başını sallamış. O anda içi hem sevinçle hem de minnetle dolmuş.
Gülay Teyze notları neden bıraktığını Lara’ya anlatmaya başlamış. “Ben evvelce öğretmendim,” demiş. “Çocukları keyifli etmeyi daima çok severdim. Artık de sizler üzere hoş kalpli çocuklara küçük sürprizler yapıyorum. Zira bazen bir tebessüm bile büyük bir armağan olur.”
Lara o akşam, defterinden bir sayfa koparmış. Gülay Teyze’nin söyledikleri hâlâ kulaklarında yankılanıyormuş. Eline kalemini almış ve birinci kendi notunu yazmaya başlamış. Yazarken içi hem heyecanla dolmuş, hem de tarifsiz bir sevinç hissetmiş.
Ertesi sabah, montunu giyip erkenden dışarı çıkmış. Mahallenin köşesindeki bakkalın önünde, annesinin elini tutan küçük bir kız çocuğu bekliyormuş. Lara yavaşça yanına yaklaşmış, elindeki notu onun montunun cebine yerleştirmiş. Sonra hiç durmadan yürümeye devam etmiş.
O gün okulda aklı daima o küçük kızdaymış. Sanki notu fark etti mi, okudu mu, gülümsedi mi? Bilmemiş lakin yeniden de içinde tatlı bir huzur taşımış. Zira yaptığı şeyin kalpten geldiğini biliyormuş.
Kırmızı Montlu Kız Masalının sonunda, Lara şunu öğrenmiş: Bazen en hoş armağanlar ne büyük ne süslü olurmuş. Bir cümle bile bir kalbi ısıtabilir, bir günü aydınlatabilirmiş. Lara artık bunu biliyormuş. Ve paylaşmanın ne demek olduğunu sahiden hissetmiş.
Kırmızı Montlu Kız Masalına benzeyen uzun masallar okumak için kontağa tıklayabilir, sesli masal dinlemek için instagram sayfamızı takip edebilirsiniz.
