Bir vakitler, yemyeşil bir vadide, şirin bir bebek yaşardı. İsmi Minik Ayakkabılar’dı. Her sabah, güneş doğarken, minik bebek annesinin kollarında uyanır ve günün birinci ışıklarıyla uçar üzere uyanarak memnunlukla gülümserdi. En sevdiği şey ise gökyüzüne bakmak ve yumuşacık bulutları izlemekti.
Bir sabah, Minik Ayakkabılar, annesiyle birlikte bahçede oynarken, gökyüzünde bir bulut gördü. Bu, o denli yumuşacık ve beyaz bir buluttu ki, Minik Ayakkabılar ona bakarak “Keşke bu bulutun üstüne çıkabilsem ve dünyayı üstten görebilsem!” diye düşündü.
Annesi gülümsedi ve Minik Ayakkabılar’a sarılarak, “Her hayalin gerçek olacağı bir vakit gelir. Lakin bazen en hoş şeyler, yere basarak yaşanır,” dedi.
O günden sonra, Minik Ayakkabılar, her sabah gökyüzüne bakarak, en yüksek bulutları hayal ederken, annesinin kelamlarını düşündü. Yumuşacık bulutları izlerken, daima sevgiyle kalmanın ve birlikte olmanın ne kadar pahalı olduğunu fark etti.
Bir sabah, Minik Ayakkabılar, gökyüzüne bakarken birden rüzgar geldi ve yumuşacık bulutlar etrafını sardı. Bulutlar Minik Ayakkabılar’a yanlışsız süzüldü ve onu adeta kucakladı. Minik Ayakkabılar, bulutların ortasında süzüldü ve kendini gökyüzünde bir seyahate çıkmış üzere hissetti. O an, yalnızca sevgiyle dolu kalbinin gücünü hissetti.
Yavaşça, bulutlar Minik Ayakkabılar’ı yere geri bıraktı. Annesi, Minik Ayakkabılar’ı kucakladı ve ona gülümsedi: “Hayallerin her vakit seni takip eder, lakin en kıymetli şey sevdiklerinin yanında olmaktır.”
O günden sonra, Minik Ayakkabılar her sabah, yumuşacık bulutları izleyerek, sevgi dolu bir kalple memnun bir halde uyanır, hayalini yaşar ve dünyayı sevgiyle keşfederdi.
