Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, yemyeşil ağaçların göğe uzandığı, kuşların müzik söylediği, derelerin şırıl şırıl aktığı bir orman varmış. Bu ormanın içinde birçok hayvan yaşarmış lakin herkesin gözünü diktiği biri varmış: Kurnaz Tilki.
Tilki, ormanda olup biteni daima dikkatle izler, her hayvanın neyi sevip neyi sevmediğini öğrenirmiş. Kimisi onun akıllı olduğunu düşünürmüş, kimisi biraz bencil. Lakin Tilki kendini daima bir adım önde görürmüş.
Sabahları erkenden uyanır, sincapların ceviz sakladığı ağaçları inceler, serçelerin öttüğü kollarda gezinirmiş. Gün uzunluğu gözetler, kapalıdan zımniye planlar yaparmış. Zira Tilki, ormandaki “önemli hayvanlardan biri” olmak istiyormuş.
Bir gün ormanda büyük bir toplantı yapılacağı duyulmuş. Yaşlı Baykuş herkesi büyük çınarın altına çağırmış. “Bu ormanın tertibini konuşacağız,” demiş. Tilki çabucak kulak kabartmış. “Belki de en akıllı hayvan seçilirim,” diye içinden geçirmiş.
Toplantı günü geldiğinde, ormandaki tüm hayvanlar sırayla kelam almış. Aslan, güçlü olduğu için önder üzere davranmış. Geyik, süratli olduğunu söylemiş. Ayı, kuvvetiyle övünmüş. Tavşan ise biraz çekinerek konuşmuş lakin tekrar de fikrini söylemiş.
Sıra Tilki’ye geldiğinde, gözlerini kısıp etrafa bakmış ve gülümsemiş. “Ben her şeyin farkındayım,” demiş. “Kim nerede, ne yapıyor, ne düşünüyor, bilirim. Bu yüzden kararlar almada en yanlışsız kişi benim.” Hayvanlar birbirine bakmış lakin kimse bir şey dememiş.
Toplantıdan sonra sessizlik olmuş. Herkes yavaş yavaş dağılmış fakat akıllarında bir soru varmış: “Gerçekten en değerlisi kim?” Sonraki sabah, yaşlı Baykuş yeniden davet yapmış. Lakin bu kere konuşmak için değil, bir misyon vermek için çağırıyormuş.
“Her birinize bir vazife düşüyor,” demiş. “Tilki, sen küçük kirpinin kaybettiği fındıkları bulacaksın. Aslan, yaralı güvercine yardım edeceksin. Tavşan, su birikintisinde mahsur kalan arıları kurtaracaksın.”
Tilki başta şaşırmış. “Ben yalnızca düşünmeyi severim, uğraşmak istemem,” demiş içinden. Fakat tekrar de gitmiş, kirpinin fındıklarını aramış. Kısımların altına, taşların ardına bakmış. Bazen üşenmiş, bazen kızmış lakin kirpinin üzgün bakışlarını hatırladıkça devam etmiş.
Günün sonunda, fındıkları bulan Tilki, kirpinin memnunluğunu görünce yüreği yumuşamış. Birinci sefer biri ona teşekkür etmiş. Ve bu teşekkür, Tilki’yi düşündüğünden çok daha fazla keyifli etmiş.
O akşam, tekrar büyük çınarın altında buluşmuşlar. Yaşlı Baykuş gözlerini kapatıp konuşmuş: “Ormanda kimin ne kadar süratli ya da güçlü olduğu değil; kimin yüreğiyle hareket ettiği değerlidir. Gerçek liderlik, diğerlerini anlamak ve onlara yardım etmektir.”
Tilki o anda başını yavaşça eğmiş. Kendini sorgulamış. Sessizce ayağa kalkmış ve, “Ben hâlâ çok şey öğreniyorum,” demiş. “Ama artık dinlemeyi daha çok seveceğim.”
O günden sonra Tilki, kurnazlığını yalnızca kendine saklamamış. Bilgiyi paylaşmış, yardım etmiş, sessizleri duymuş. Ormanda artık kimse “kim en değerli?” diye sormamış. Zira herkes, farklı taraflarıyla kıymetli olduğunu anlamış.
Ormandaki Vazife Dağılımı Masalının sonunda; ormanın içinde sessizce yürüyen, ancak artık içi huzurla dolan bir Tilki varmış. Kimi vakit önde, kimi vakit artta yürürmüş lakin kalbi daima ortadaymış.
Ormandaki Misyon Dağılımı Masalına benzeyen hayvan masalları okumak için ilişkiye tıklayabilir, çocuklarınıza özel masal yazdırmak için instagram sayfamızı takip edebilirsiniz.
