Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler Elif isminde küçük bir kız yaşarmış. Elif çok meraklı bir çocukmuş lakin çok da ürkek biriymiş. Yeni yerler görmekten, yeni beşerlerle tanışmaktan daima korkarmış. Bahçe kapısının dışına bile çıkmak istemezmiş zira dışarıda ne olacağını bilemezmiş.
Elif bir sabah bahçede oynarken gökyüzünde parlak kırmızı bir balon görmüş. Balon yavaşça aşağı iniyormuş. Elif “Acaba bu balon nereden geliyor?” diye merak etmiş. Balon tam elinin uzanabileceği yere geldiğinde durmuş. Elif evvel korkmuş lakin balonu çok hoş bulmuş.
Ardından yüreğini toplayıp balonu tutmuş. Balon o kadar yumuşak ve sıcakmış ki, Elif’in çabucak içi ısınmış. Balon birden parlamış ve içinden tatlı bir ses çıkmış: “Merhaba küçük Elif!” Elif çok şaşırmış.
“Sen konuşabiliyor musun?” diye sormuş.
Balon “Evet, ben sihirli bir balonum. Sana hoş yerler gösterebilirim” demiş.
Elif heyecanlanmış lakin biraz da korkmuş. “Nereye gideceğiz?” diye sormuş.
Balon “Önce komşu Fatma teyzenin bahçesine gidelim. O çok hoş çiçekler yetiştiriyor” demiş.
Elif “Ama ben onu tanımıyorum ki” diye itiraz etmiş.
Balon “Tanışacaksın işte, merak etme” demiş gülerek.
Sihirli balon Elif’i yavaşça yerden kaldırmış. Elif “Çok tuhaf bir his bu” demiş. Balon “Güzel değil mi? Artık korkmuyorsun” demiş. Elif o an fark etmiş ki sahiden de korkusu azalmış.
Komşu Fatma teyzenin bahçesine geldiklerinde Elif süper çiçekler görmüş. Kırmızı laleler, mor menekşeler, sarı nergisler. Hepsi çok hoşmuş. Teyze bahçede çalışıyormuş ve Elif’i görünce doğrulmuş. “Aa, sen bizim komşunun kızı değil misin?” demiş gülümseyerek.
Elif çok utanmış ve ayaklarına bakmış. “E-evet, ben Elif” diye fısıldamış. Teyze ellerini toprağa silmiş ve Elif’e yaklaşmış. “Çok tatlısın sen! Ben Fatma teyzen, çok şad oldum” demiş. Elif başını kaldırmış ve “Ben de şad oldum teyze” demiş.
Fatma teyze “Çiçeklerime bakıyordun galiba. Çok hoşlar değil mi?” diye sormuş.
Elif başını sallamış. “Çok çok hoşlar. Ben de bu türlü çiçekler istiyorum” demiş.
Teyze “O vakit gel, sana hepsini tanıtayım. Tahminen sen de yetiştirmeyi öğrenirsin” demiş ve Elif’in elini tutmuş.
Elif evvel çekinmiş lakin teyzenin eli çok sıcakmış. Birlikte çiçeklerin ortasında dolaşmaya başlamışlar. Fatma teyze “Bu kırmızılar lale, bunlar da menekşe” demiş parmağıyla göstererek. Elif “Hangileri daha kolay yetişiyor?” diye merak etmiş.
Teyze “Menekşeler çok kolay. Su verirsin, güneşte bırakırsın, hop büyürler” demiş. Elif gözleri parlayarak “Gerçekten mi? Ben de yapabilir miyim?” diye sormuş. Teyze “Tabii ki! Hatta sana birkaç tohum verebilirim” demiş.
Elif çok heyecanlanmış. “Annem müsaade verir mi sanki?” diye düşünmüş yüksek sesle.
Fatma teyze gülmüş. “Birlikte annenle konuşuruz. O da çok sevinir” demiş.
Elif “Çiçeklerim büyüyünce size de getiririm” demiş.
Teyze “Çok hoş olur, bekliyorum” demiş ve Elif’in başını okşamış.
Sihirli balon sonra Elif’i parka götürmüş. Parkta çocuklar salıncakta sallanıyor, kaydıraktan kayıyorlarmış. Elif bir ağacın gerisine saklanmış ve uzaktan izlemeye başlamış. Çocukların kahkahaları kulağına geliyormuş ancak yaklaşmaya cüret edemiyormuş.
Balon Elif’in yanına gelmiş. “Onları izlemek eğlenceli ancak oynamak daha eğlenceli değil mi?” diye sormuş. Elif derin bir nefes almış. “Gidip onlarla tanışmak istiyorum ama” diye başlamış. Balon “Ama ne?” diye merak etmiş.
Elif “Ya benimle oynamak istemezlerse? Ya beni sevmezlerse?” diye endişelenmiş. Sesi titriyormuş. Balon yumuşakça “Denemeden bilemezsin ki küçük dostum. Tahminen de seni çok sevecekler” demiş. Elif “Sen yanımda olacak mısın?” diye sormuş. Balon “Tabii ki, daima buradayım” demiş.
Elif yavaş yavaş çocuklara yaklaşmış. Kalbi süratle çarpıyormuş. İçlerinden biri ona el sallamış. “Merhaba, ben Ahmet. Sen yeni mi geldin buraya?” demiş. Elif ayaklarını karıştırmış. “Ben, ben Elif. Buralarda oturuyorum lakin parka birinci kez geliyorum” demiş.
Ahmet gülümsemiş. “Aa, demek birinci defa! O vakit sana her yeri gösterelim. Sen de bizimle oynamak ister misin?” demiş. Elif evvel “Ya benimle oynamak istemezseniz?” diye düşünmüş. Sonra cüretini toplamış. “Evet, çok isterim” demiş utangaçça.
Çocuklar çabucak Elif’i ortalarına almışlar. Ahmet: “Gel evvel salıncağa çıkalım” demiş. Elif salıncağa oturmuş ancak nasıl sallanacağını bilmiyormuş.
Yanındaki pembe elbiseli kız “Ben Zeynep” demiş gülümseyerek. “Ayaklarını öne geriye hareket ettir, böyle” demiş ve kendisi göstermiş. Elif denemiş ve yavaş yavaş sallanmaya başlamış. “Uçuyor üzere hissediyorum!” diye sevinmiş.
Sonra kaydırağa gitmişler. Elif üstten aşağı bakmış ve yutkunmuş. “Çok yüksek, düşer miyim sanki?” demiş tasayla. Ahmet “Merak etme, ben de yanında kayacağım. Hazır mısın?” diye sormuş. Elif nefesini tutmuş ve “Hazırım!” demiş.
Birlikte aşağı kaymışlar. Elif evvel korkmuş lakin sonra kahkaha atmaya başlamış. Aşağıya varınca ayağa fırlamış. “Bir daha, bir daha!” diye bağırmış.
Güneş batmaya başlayınca sihirli balon Elif’e “Artık meskene dönme vakti geldi” demiş.
Elif “Ama daha oynamak istiyorum” diye söylenmiş.
Balon gülümseyerek “Yarın tekrar gelirsin. Artık arkadaşların seni bekliyor olacak” demiş.
Elif’in gülmüş zira yarın tekrar gelebileceğini fark etmiş.
Eve dönerken Elif zıplaya zıplaya yürüyormuş. “Fatma teyze bana sarı çiçeklerin ismini öğretti. Ahmet benimle salıncakta oynadı. Ben de onlarla kaydıraktan kaydım!” diye kendi kendine sayıyormuş. Kalbinde sıcacık bir his varmış. “Demek dışarıda da benim üzere çocuklar var. Kimse beni kovmadı” diye düşünmüş memnunlukla.
Evlerinin kapısına geldiklerinde sihirli balon yavaşça durmuş. “Küçük dostum, artık vedalaşma vakti geldi” demiş üzgün bir sesle. Elif’in gözleri dolmuş. “Hayır! Sen benimle kalacaktın. Yarın da birlikte parka gidecektik!” diye tutunmaya çalışmış balona.
Balon Elif’in elini tutmuş. “Dinle beni küçük yiğit kız. Bugün neler yaptın? Komşu teyzeyle konuştun, yeni arkadaşlar edindin. Bütün bunları sen başardın, ben yalnızca yanında oldum” demiş. Elif düşünmüş. Hakikaten de kendisi konuşmuş, kendisi oyun oynamıştı. “Ama korkarsam ne olacak?” diye sormuş.
Balon gülümsemiş. “Korktuğun vakit bu günü hatırla. Fatma teyzenin gülümsemesini, Ahmet’in ‘gel oynayalım’ dediğini hatırla. Cüret senin kalbinde, unutma” demiş. Elif balona sıkıca sarılmış. Gözyaşları akıyormuş fakat memnun gözyaşlarıymış. “Seni çok sevdim sihirli balon” demiş.
Balon gökyüzüne yükselirken Elif el sallamış. “Cesaretli ol küçük dostum!” diye seslenmiş balon ve yıldızların ortasında kaybolmuş. Elif o gece yatarken “Yarın tek başıma parka gideceğim” diye karar vermiş.
Elif artık her gün bahçe kapısından çıkıp yeni maceralar yaşıyormuş. Bazen sokaktaki komşu dedelerle sohbet ediyor, bazen yeni çocuklarla tanışıyormuş. Korktuğu vakitler oluyormuş doğal lakin o vakit sihirli balonun kelamlarını hatırlıyormuş: “Cesaret kalbinin içinde.”
Sihirli Balon Masalının sonunda yıldızlara bakıp “Teşekkürler sihirli balon” diye fısıldıyormuş. Zira artık biliyormuş ki en büyük sihir, cüret etmekmiş.
Sihirli Balon Masalına benzeyen uzun masallar okumak için kontağa tıklayabilir, masallarımızı sesli olarak dinlemek için youtube kanalımıza abone olabilirsiniz.
