Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, küçük bir kentte, ilkokul ikinci sınıfa giden Mert isminde tatlı mı tatlı bir çocuk yaşarmış. Mert’in en çok sevdiği şey, okuldan meskene döndüğünde defterine hayallerini çizmekmiş. Bazen bir kumsal çizer, bazen gökyüzünde uçan bir uçurtma. Lakin son günlerde daima tıpkı şeyi düşünür olmuş: Yaz tatili.
Havalar ısındıkça, sınıfın camından içeri süzülen güneş ışığı Mert’i öteki yerlere götürüyormuş. Öğretmeni tahtaya sorunlar yazarken, Mert’in aklı denizde, dondurmada ve yürüyüşlerdeymiş.
Sınıf arkadaşları da birer birer tatil planlarından bahsetmeye başlamış. Kimi köyüne gidecekmiş, kimi denize. Mert ise daha plan yapmamış lakin gönlünden geçenleri biliyormuş.
Bir akşam, annesiyle birlikte mutfakta otururken, Mert sessizce sormuş: “Anne, biz yazın ne yapacağız?”
Annesi gülümsemiş, elini Mert’in saçlarına gerçek uzatıp okşamış. “Daha karar vermedik,” demiş yumuşak bir sesle, “Ama sen ne istersin, anlat bakalım.”
Mert derin bir nefes almış ve hayalini anlatmaya başlamış: Deniz kenarında sabah yürüyüşleri, güneşin altında bisiklet sürmek, akşamları serin çimenlerde oturmak.
O gece Mert, yatağına uzanırken kendini kocaman bir tatil günlüğü hazırlarken hayal etmiş. Sabah: Denizde yüzdüm. Öğlen: Dondurma yedim. Akşam: Kumdan kale yaptım.” Yastığını kucaklamış, yavaşça gözlerini kapatmış.
Ertesi gün okulda, öğretmeni çocuklara boş bir sayfa vermiş. “Bu sayfaya yaz tatilinde en çok yapmak istediğiniz şeyi çizin,” demiş.
Mert kalemini eline alır almaz, kocaman bir çadır çizmiş. Yanına da bir piknik sepeti, gökyüzünde süzülen kuşlar ve uzakta yükselen dağlar. Zira bu yaz sadece denizi değil, dağları da merak ediyormuş.
Öğle ortasında en yakın arkadaşı Baran yanına gelmiş. “Mert, biz kamp yapmaya gideceğiz bu yaz. Senin tatil planın ne?”
Mert gülümsemiş. “Henüz bilmiyorum, fakat hayal kuruyorum,” demiş.
Baran başını sallamış ve gülerek: “Belki birlikte hayal kurarız,” demiş.
O akşam, Mert annesine kamp fikrinden de bahsetmiş. “Hem deniz, hem çadır, hem orman. Hepsini bir ortada istersem olur mu?” diye sormuş.
Annesi gülmüş. “Hayal etmek her vakit özgür,” demiş.
Mert’in gözleri ışıldamış. Zira içinde bir şeyler kıpırdanmaya başlamış; güya her düşündüğü, biraz daha gerçek olacakmış üzere.
Günler geçmiş, okulun kapanmasına sayılı haftalar kalmış. Mert defterinin bir köşesine “Tatil Planı” başlığı atmış. Altına, yapmak istediklerini sıralamış:
- Sabah erken kalkıp güneşi selamlamak.
- Yeni kitaplar okumak.
- Uçurtma uçurmak.
- Yeni bir yer görmek.
- Yeni bir şey öğrenmek.
Her maddeyi yazarken, gözlerinin içi parlıyormuş. Zira tatil onun için yalnızca dinlenmek değil, içini büyüten bir serüvenmiş. Ve o serüvene her geçen gün biraz daha yaklaşmak, kalbini heyecanla dolduruyormuş.
Okulun son günü geldiğinde, Mert sınıf arkadaşlarına küçük bir kart hazırlamış. Üzerinde şöyle yazıyormuş: “Hayallerinizi unutmayın. Tahminen hepsi gerçekleşmez lakin hepsi sizi biraz daha gülümsetir.”
O yaz, Mert ailesiyle birlikte hem denize gitmiş, hem de küçük bir dağ kasabasında kamp kurmuş. Yeni tatlar denemiş, yeni görüntüler görmüş. Fakat en hoşu, kendi planladığı bir tatilin içinde yolunu bulabilmekmiş.
Tatil Planlaması Masalından sonra, Mert her yaz yaklaşırken içinden geçenleri evvel güzelce dinlemeyi, sonra yavaşça hayal etmeyi hiç bırakmamış.
Tatil Planlaması Masalına benzeyen 5 yaş masalları okumak için temasa tıklayabilir, dün yayımladığımız sesli masalı dinlemek için instagram sayfamızı ziyarete edebilirsiniz.
