Bir vakitler, Güneşli Orman’da Tilki ve Tavşan isminde iki komşu yaşardı. Tilki, kurnazlığı ve yalnızlığıyla bilinirken, Tavşan sevinçli ve toplumsal bir karaktere sahipti. İkisi de birbirlerini pek sevmez ve daima tartışırdı. Lakin ormanda, Dostluk Ağacı isminde sihirli bir ağaç vardı. Bu ağacın meyveleri, yalnızca dost olan hayvanlar için dökülürdü.
Bir gün, Güneşli Orman’da büyük bir kuraklık başladı. Tilki ve Tavşan, yiyecek bulmakta zorlanıyordu. Her ikisi de Dostluk Ağacı’nın sihirli meyvelerini almak istedi, lakin ağaç yalnızca dost olanlara yardım ediyordu. Tilki, “Sen bu işten anlamazsın, Tavşan. Bu işi bana bırak,” dedi. Tavşan ise, “Ben de senin kadar yeterli bir tahlil bulabilirim!” diye karşılık verdi.
İkisi de birbirinden bağımsız halde ağaca yaklaşmayı denedi, lakin ağaç sessiz kaldı ve meyvelerini dökmedi. Bunun üzerine, Tilki ve Tavşan birbirlerine şöyle bir baktı ve düşünmeye başladılar. Tavşan, “Belki de bu ağacın sırrı, bizim birlikte hareket etmemizi gerektiriyor,” dedi. Tilki isteksizce, “Pekâlâ, bir denemekte yarar var,” diye yanıt verdi.
İkisi birlikte Dostluk Ağacı’nın önüne oturdu ve sırtlarını ağaca yasladı. Bir mühlet sessizlik içinde kaldıktan sonra Tilki, “Sanırım senin hakkında yanılmışım. Aslında çok yiğit bir tavşansın,” dedi. Tavşan gülümseyerek, “Sen de göründüğünden daha yardımsever bir tilkisin,” dedi.
O anda, Dostluk Ağacı’nın kısımları hareket etti ve sihirli meyveleri dökülmeye başladı. Tilki ve Tavşan, bu meyveleri paylaşarak yedi ve her ikisi de hem karnını doyurdu hem de dostluğun ne kadar güçlü bir şey olduğunu anladı.
O günden sonra, Güneşli Orman’da Tilki ve Tavşan’ın dostluğu herkesin lisanına dolandı. Birlikte hareket etmenin, zorlukların üstesinden gelmek için en güçlü yol olduğunu öğrendiler.
