Bir vakitler, Hayal Ormanı’nda yaşayan Uykucu Ayıcık isminde sempatik bir ayıcık vardı. Uykucu Ayıcık, uykuya dalmayı çok severdi lakin her gece hoş düşler görmenin sırrını merak ederdi. Ormanın başka sakinleri, hoş hayallerin Rüya Yıldızı’ndan geldiğini söylerdi. Hayal Yıldızı ise sadece kalbinde huzur taşıyanlara parlardı.
Bir gece, Ayıcık yatmadan evvel gökyüzüne baktı ve Hayal Yıldızı’nın ışığını fark etti. “Eğer o yıldıza ulaşabilirsem, düşlerimi daha hoş yapabilirim!” diye düşündü. Çabucak yumuşacık battaniyesini sırtına alarak yola çıktı. Ormanın içinden geçerken parlak bir ışık gördü. Bu ışık, Düş Yıldızı’ndan bir modüldü.
Yol boyunca Ayıcık, çeşitli pürüzlerle karşılaştı. Evvel yaşlı bir baykuşun kanadı incinmişti. Ayıcık, battaniyesinin bir köşesini yırtarak baykuşun kanadını sardı. Sonra, minik bir sincabın kaybolduğunu gördü ve ona meskeninin yolunu gösterdi. Her yardım ettiği hayvan, Ayıcık’ın kalbini daha da hafifletiyor, ona huzur veriyordu.
Sonunda Ayıcık, Hayal Yıldızı’nın bulunduğu zirveye ulaştı. Yıldız, Ayıcık’a gülümsedi ve yavaşça konuştu: “Güzel hayaller görmek için bana ulaşmana gerek yok, Uykucu Ayıcık. Kalbindeki yeterlilik ve huzur, en hoş hayalleri getirir.” Ayıcık bu sözleri duyunca içini bir memnunluk kapladı.
O gece Ayıcık, battaniyesine sarılarak uyudu ve hayatının en hoş düşlerini gördü. Hayalinde, yardıma muhtaç hayvanlarla birlikte memnun bir halde oynuyordu. Sabah uyandığında, Düş Yıldızı hala parlıyordu ve Ayıcık, o günden sonra her gece huzurla uyuyarak hoş hayaller gördü.
