Bir vakitler, Yeşil Orman’da çok şirin bir tavşan yaşarmış. İsmi Minik Tavşan’mış. Minik Tavşan, ormanın derinliklerinde sakin bir hayat sürermiş. Her gün ormanın hoş çiçeklerinden beslenir, ağaçların altında oyunlar oynarmış. Lakin en çok sevdiği şey, yıldızları izlemekmiş. Her gece gökyüzü kararmaya başladığında, Minik Tavşan sevinçle gökyüzüne bakar ve yıldızları izlemeye başlarmış.
Bir gece, Minik Tavşan bir değişiklik fark etmiş. Gökyüzünde bir yıldız kaymış ve yere yanlışsız düşmeye başlamış. Minik Tavşan, çok heyecanlanmış ve çabucak kaymış yıldızı yakalamak için koşmuş. Ancak yıldız yere düşmeden evvel kaybolmuş. Minik Tavşan, çok üzülmüş fakat ormanda yaşayan dostları ona yardımcı olmak istemiş.
Baykuş ona demiş ki: “Eğer yıldızları görmek istiyorsan, geceyi sabaha bağlamak gerekir. Yıldızlar, sabah güneş doğarken kaybolurlar, ancak gece boyunca seninle olmaya devam ederler.”
Sincap da ona bir teklifte bulunmuş: “Minik Tavşan, sabahları gözlerini açmadan evvel büyük bir dilek tut. Yıldızlar, dilekleri duyar ve sana yardımcı olurlar.”
Minik Tavşan, o gece tüm dostlarının söylediklerini hatırlayarak gözlerini kapamış ve en büyük dileğini tutmuş: “Yıldızlar her gece benimle olsun ve bana daima sevinçli hayaller göstersin.”
O günden sonra, her gece Minik Tavşan, gözlerini kapattığında yıldızların ışığını hissedermiş. Yıldızlar ona hoş düşler, keyifli hayaller ve sevinçli sabahlar getirirmiş.
Minik Tavşan artık sabahları uyandığında memnun bir formda güne başlarmış zira yıldızlar her gece ona tatlı hayallerle güzel uykular getirir, ona yardımcı olurlarmış.
