Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, her gece pencerenin önüne oturup gökyüzünü izlemeyi çok seven bir çocuk yaşarmış. İsmi, Mert’miş. Mert, yıldızlara bakarken kendini her şeyden uzak, apayrı bir dünyada hissedermiş.
En çok da gecenin sessizliğinde, yıldızların göz kırptığını hayal etmeyi severmiş. Kalbi bazen biraz yalnız kalırmış lakin içinde daima sıcacık bir merak varmış.
Gökyüzünde binlerce yıldız parıldasa da, Mert’in gözleri daima bir adedine takılırmış. Bu yıldız, başkalarından biraz daha küçük fakat bir o kadar da parlakmış.
Mert, bu küçük yıldızı başkalarından farklı buluyormuş. Güya onun üzere biraz uzakta, biraz da sessiz duruyormuş. Bu yüzden ona “Küçük Yıldız” demeye başlamış.
Küçük Yıldız da gökyüzünden Mert’i fark etmiş. Her gece pencereye yaslanıp sessizce bakan bu çocuğu izlemeye başlamış. Mert’in gözlerinde hem bir hüzün, hem de sıcacık bir ışık varmış. Mert ne vakit gökyüzüne gülümseyecek olsa, Küçük Yıldız’ın içi kıpır kıpır olurmuş.
Zamanla Mert’le Küçük Yıldız ortasında görünmez bir bağ oluşmuş. Mert her akşam tıpkı saatte pencereye oturup yıldızına bakar, içinden bir şeyler fısıldarmış. Küçük Yıldız da her gece yerinden kıpırdamadan onu izlemeye devam edermiş.
Bir gece Mert’in canı çok sıkkınmış. O gün okulda kimseyle konuşmamış, oyunlarda yalnız kalmış. İçinde büyüyen sessizlikle pencereye çıkmış ve her zamanki üzere gökyüzüne bakarken içinden dilemiş: “Keşke beni dinleyecek gerçek bir arkadaşım olsa.”
O dilek gökyüzüne kadar ulaşmış. Küçük Yıldız, Mert’in kelamlarını duyunca içinde yumuşak bir sıcaklık hissetmiş. Daha evvel sırf parlayan bir ışık olduğunu düşünürken, artık biri için değerli olduğunu anlamış.
İlk kere içinden gelen sesi dinlemiş ve yavaşça yerinden kıpırdamış. Başka yıldızlar bu değişikliği çabucak fark etmiş fakat bir şey söylememişler. Küçük Yıldız, Mert’e yaklaşmak için yavaşça süzülmeye başlamış. Gece karanlığında ilerledikçe, ardında ışıl ışıl ince bir iz bırakmış.
Mert, o ışığı daha evvel görmüş üzere hissediyormuş ancak tam anlayamıyormuş. Kalbi yavaş yavaş hızlanmış, gözlerini hiç kırpmadan bakmaya başlamış. Parıltı camın önünde durmuş ve yavaşça biçim almış. Karşısında, tanıdığı o küçük yıldız duruyormuş.
Mert uzun mühlet kıpırdamadan bakmış. Kalbi hem şaşkın hem de sevinç doluymuş. Küçük Yıldız yavaşça parlamış ve tıpkı bir fısıltı üzere konuşmuş: “Merhaba Mert.”
Mert gözlerini ovuşturmuş, sonra yavaşça gülümsemiş. “Sen, sen hakikaten benim yıldızımsın, değil mi?”
Küçük Yıldız yavaşça kıpırdamış, sesi neredeyse rüzgâr üzereymiş. “Evet, ben daima seni izliyordum,” demiş yavaşça. “Her gece pencereye geldiğinde, seninle birlikte ben de huzur buluyordum.”
Mert derin bir nefes alıp başını eğmiş. “Bazen kendimi çok yalnız hissediyorum,” demiş sessizce. “Herkesin bir arkadaşı var fakat ben daima kenarda kalıyorum.”
Küçük Yıldız yavaşça parlamış. “Ben de gökyüzünde yalnız hissediyordum,” demiş yumuşak bir sesle. “Ama seni gördüğümde artık kendimi yalnız hissetmedim.”
Mert başını kaldırıp yıldızına bakmış. İçini bu türlü açabildiği için çok memnunmuş. “Seninle konuşmak çok hoş,” demiş gülümseyerek. “Sanki gerçek bir arkadaşımmışsın üzere.”
Küçük Yıldız yavaşça dönmüş ve ışıldamış. “Seninle konuşunca içimde sıcacık bir ışık beliriyor,” demiş. İkisi de bir mühlet sessiz kalmış lakin yüzlerinde birebir gülümseme varmış; zira bazen bir şey söylemeye gerek kalmazmış.
Gece yavaşça ilerlemiş lakin ikisi de vakti fark etmemiş. Mert, birinci kere bu türlü huzurlu hissetmiş. Küçük Yıldız da onun yanında parlamaktan çok mutluymuş ancak güneş doğmak üzereymiş.
Küçük Yıldız, yavaşça Mert’e dönmüş. “Artık gitmem gerekiyor,” demiş. “Ama bil ki ben daima tıpkı yerde parlayacağım.”
Mert başını eğmiş ancak yüzünde bir hüzün yokmuş. “Ben de her gece seni göreceğim,” demiş, “ve içim artık hiç yalnız hissetmeyecek.”
Küçük Yıldız yavaşça gökyüzüne gerçek yükselmiş. Mert, pencerenin önünde sessizce durmuş, başını kaldırıp onun parıltısına uzun uzun bakmış. Gece sona ermiş ancak Mert’in içindeki sıcaklık kalmış.
O günden sonra Mert her gece birebir yıldıza bakmış; artık yalnız değilmiş, zira bir dostluk bir sefer doğdu mu, daima parlamaya devam edermiş.
Mert ile Küçük Yıldız Masalına benzeyen, uyku masalları okumak için temasa tıklayabilirsiniz. İnstagram sayfamızı takip ederek, masallarımızı sesli olarak dinleyebilirsiniz.
