Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, deniz kenarındaki küçük bir kasabada, Baran isminde sevinçli mi sevinçli bir çocuk yaşarmış.
Baran yedi yaşına basmak üzereymiş ve bu yılki doğum gününün çok özel olacağına inanıyormuş. Zira birinci defa, arkadaşlarını meskene davet edecek, annesi de onun için kocaman bir doğum günü pastası yapacakmış.
Baran günlerdir doğum gününü düşünüyormuş. En çok da pastayı merak ediyormuş. Sanki çilekli mi olacaktı, yoksa bol çikolatalı mı? Bazen gözlerini kapatıp kocaman bir pasta hayal ediyormuş; üstünde renkli şekerler, yanlarında minik yıldızlar.
Ama bir türlü karar verememiş. Her düşündüğünde fikri değişmiş, başı güzelce karışmış. En sonunda annesine dönüp, “Bilmiyorum,” demiş yavaşça. Annesi de gülümseyerek, “O vakit sürpriz olsun,” demiş ve göz kırpmış.
Baran da ellerini birleştirip, gözlerini kapatmış, “Tamam lakin, içinde kesinlikle sevgi olsun,” demiş.
Doğum günü sabahı meskenin içinde tatlı bir heyecan varmış. Annesi erkenden kalkıp balonları şişirmiş, renkli masa örtüsünü sermiş, Baran’ın en sevdiği tabakları masaya dizmiş. Mutfaktan vanilya ve kahve kokuları karışarak yayılmış.
Baran, güneş yüzüne vurur vurmaz gözlerini açmış. Kalbi kıpır kıpırmış. Yatağından fırlayıp aynanın karşısına geçmiş, saçlarını taramış, en sevdiği gömleğini giymiş. Sonra koşa koşa mutfağa gitmiş, “Anne! Pasta hazır mı?” diye seslenmiş, gözleri umutla parlıyormuş.
Annesi bir an duraklamış, sonra yüzü üzgünce buruşmuş. “Fırın bozuldu Barancığım. Pasta pişmedi,” demiş kısık bir sesle.
Baran olduğu yerde kalakalmış. Evvel tam anlayamamış, başını hafif yana eğmiş. Sonra annesinin gözlerine uzun uzun bakmış, yüzündeki üzgünlüğü fark etmiş.
Fırının önünde duran tepside yalnızca pişmemiş kek hamuru varmış. Ne mis üzere bir koku yayılmış, ne de üstü kızarmış bir kek görünmüş.
Baran’ın içi bir anda burulmuş güya. Kalbinin tam ortasında sıcak bir şey soğumuş üzere olmuş. Gözleri dolmuş ancak yere bakıp gözyaşlarını içine saklamış. Ağlamamış; yalnızca içindeki heyecan yavaşça sönmüş. “Olsun,” demiş kısık bir sesle, “Zaten, pasta o kadar da değerli değil.”
Ama pastayı ne kadar çok istediğini yalnızca Baran biliyormuş. Kocaman bir pastanın etrafında arkadaşlarının toplanmasını, birlikte mumları üflemeyi, herkesin “İyi ki doğdun!” diye alkışlamasını düşler dururmuş. İçinden geçen dileği sessizce söyleyip o anı kalbine saklamak istermiş.
Baran sessizce bir köşeye oturmuş, başını pencereye çevirmiş. Dışarıda güneş parlıyormuş lakin onun içi hâlâ biraz karanlıkmış. Güya kalbinin üstünde ince bir bulut dolaşıyormuş.
Tam o sırada kapı çalmış. Birer birer arkadaşları gelmeye başlamış; kimisi elinde kendi çizdiği bir fotoğrafla, kimisi minik bir paketle kapıdan içeri girmiş. Baran yüzünü güldürmeye çalışmış lakin içindeki eksiklik, gülüşünün tam ortasında duruyormuş.
Birkaç dakika sonra annesi elinde büyük bir tepsiyle yanına gelmiş. Tepsinin ortasında yuvarlak bir tabak varmış; içinde bisküviler, meyve dilimleri ve minik çikolatalar ihtimamla dizilmiş. Ortasında küçücük bir mum titreyerek yanıyormuş. En önünde ise el yazısıyla yazılmış bir kâğıt duruyormuş: “Baran’ın Kalpli Pastası.”
Baran gözlerini kocaman açmış, tepsiye bir mühlet bakakalmış. Sonra yutkunarak, “Bu, bu pasta mı?” diye fısıldamış. Sesi hem şaşkın, hem de içinde bir umut gizliymiş.
Annesi başını yavaşça sallamış, gözleriyle gülümseyerek. “Fırın bozulmuş olabilir Baran’ım,” demiş yumuşak bir sesle, “Ama sevgi pişmek zorunda değil ya.”
O an, Baran’ın içindeki o eksik his yavaşça eriyip gitmiş. Yerine, kalbinin tam ortasında sıcacık bir şey büyümeye başlamış. Arkadaşları alkışlamış, Baran da gülümseyerek gözlerini kapatıp mumu üflemiş. İçinden sessizce dileğini geçirmiş: “Keşke her doğum günüm bu türlü sevgi dolu olsa.”
Doğum günü sona erdiğinde, Baran pijamalarını giyip yatağına uzanmış. Gözleri biraz yorgunmuş lakin kalbi sıcacık, içi memnunlukla doluymuş. Başını yastığa koyarken gülümsemiş. “Bugün pasta yoktu ama… galiba en tatlı günümdü,” demiş.
Doğum Günü Pastası Masalının sonunda, Baran huzurla uykuya dalmış. Hayalinde kocaman bir pastanın içinden çıkan rengârenk gülücükler havaya yükselmiş, gökyüzüne küçük mumlar üzere dağılmış.
Doğum Günü Pastası Masalına benzeyen çocuk masalları okumak için temasa tıklayabilirsiniz.
Masal başlığımızı seçebileceğinizi biliyor muydunuz? Her gün instagram öykümüzde yaptığımız oylamaya katılarak, yarının masal konusunu siz belirleyebilirsiniz! Haydi, bir sonraki masal sizin seçiminiz olsun!
Instagram Sayfamız’a gitmek için tıklayın!
