Bir vakitler, ormanın derinliklerinde tatlı mı tatlı bir tavşan ailesi yaşarmış. Minik tavşan, her akşam ay ışığını izleyerek uykuya dalmayı çok severmiş. Fakat kimi geceler, bir türlü uykuya dalamazmış. O gecelerden birinde, Minik Tavşan yumuşacık yatağında dönerken birden ayın parlak yüzünü görmüş ve içinden dileğini dilemiş: “Sevgili Ay, bu gece bana tatlı hayaller gönder, huzur içinde uyuyayım.”
Ay, Minik Tavşan’ın dileğini duyunca, ona parlak bir yıldız ışığı göndermiş. Bu ışık, Minik Tavşan’ın yatağının yanına kadar uzanmış ve ona sıcacık bir itimat duygusu vermiş. Minik Tavşan, ay ışığının sıcaklığında gözlerini kapamış, kalbi huzurla dolmuş ve yavaşça uykuya dalmış.
O günden sonra Minik Tavşan, her gece ay ışığının onu koruyacağını ve tatlı düşler göndereceğini bilerek huzurla uyumuş.
