Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, kocaman bir kentte minik bir kız yaşarmış. İsmi Defne’ymiş. Defne, şimdi beş yaşındaymış. Saçları omuzlarına dökülen, gözleri boncuk üzere parlayan, konuşurken güvercin sesi üzere yumuşak çıkan tatlı mı tatlı bir çocukmuş.
Defne meskende tek başına büyüyormuş. Annesiyle babası onu çok severmiş ancak gündüzleri çalıştıkları için Defne genelde oyuncaklarıyla vakit geçirirmiş. Her şey yerli yerindeymiş evde… Ancak bir şey eksikmiş: bir oyun arkadaşı.
Bazen pencereden dışarı bakar, parktaki çocukları izler, “Keşke benim de bir kardeşim olsa” dermiş. Fakat her vakit kardeş olunmazmış. Bazen bir dost, bir arkadaş bile yüreği ısıtmaya yetermiş.
Bir gün annesi Defne’nin yanına oturmuş. Onun sevincinin azaldığını fark etmiş.
“Defnecim,” demiş yumuşacık sesiyle, “sana küçük bir sürprizim var. Lakin evvel bana kelam ver, ona çok güzel bakacaksın.”
Defne’nin gözleri büyümüş, ağzı minik bir ‘o’ olmuş.
“Ne sürprizi anne? Ne aldın ki?”
“Sabret tatlım. Yarın sabah tanışacaksınız,” demiş annesi, göz kırparak.
O gece Defne heyecandan uyuyamamış. Oyuncaklarının ortasına bakmış, yatağının altına eğilmiş, hiçbir şey görememiş. Aklında bin bir soru, kalbinde minik minik çarpıntılarla uyuyakalmış.
Ertesi sabah annesi elinde minicik bir kutuyla gelmiş. Kutunun içinde sarı tüyleri pamuk üzere yumuşacık, gagası minicik, gözleri cam üzere parlayan bir civciv varmış.
“Merhaba Defne, bu minik dostunun ismi Mimi!”
Defne evvel şaşırmış, sonra çığlık atacak kadar sevinmiş.
“Bu benim civcivim mi? Gerçek mi bu?”
Mimi, cıv cıv sesleriyle etrafta dönmüş. Defne ona bir pamuk kadar yumuşak dokunmuş. Evvel biraz çekinmiş. Ancak sonra Mimi’nin sıcaklığını hissedince içi ısınmış.
İlk günler alışmak biraz güç olmuş. Mimi sabah çok erken uyanırmış, cıv cıv ötüp Defne’yi kaldırırmış. Defne başta sonlanırmış ancak sonra Mimi’nin sesiyle uyanmanın diğer bir tatlılığı olduğunu fark etmiş.
Birlikte her sabah kahvaltı yapar, Defne yulaf yerken Mimi de minik yemlerinden gagalar, sonra salonda birlikte oyun oynarlarmış. Defne çay partisi kurar, Mimi de konuk olurmuş. Her gün yeni bir oyuna başlarlarmış.
Ama her arkadaşlıkta olduğu üzere, onların ortasında da bazen sıkıntılar olurmuş.
Bir gün Defne, Mimi’nin kalemliğini gagaladığını görmüş. Kalemlerin ucu kırılmış, defterin köşesi ıslanmış.
“Mimi! Neden bu türlü yaptın? Ben sana ne kadar güzel davrandım!” diye bağırmış Defne.
Mimi korkmuş, bir köşeye sinmiş. Gözleri bile yaşarmış üzereymiş.
Defne bir an durup Mimi’nin titreyen halini görünce çok üzülmüş. Koşup onu kucağına almış.
“Özür dilerim Mimi… Biliyorum, sen yalnızca oyun oynamak istedin.”
Sonra defterini silmiş, kalemlerini düzeltmiş ve Mimi için özel bir oyun alanı kurmuş. Artık kalemlik yerine minik oyuncaklar gagalıyormuş Mimi.
Günler geçmiş… Mevsim değişmiş… Defne ile Mimi’nin dostluğu düzgünce güçlenmiş.
Beraber fotoğraf yaparlar, müzik dinlerler, hatta Defne kitap okurken Mimi kıpırdamadan dinlermiş.
En sevdiği masal “Kırmızı Balık”mış. Defne kitabı açınca Mimi çabucak yanına koşar, kıvrılır ve Defne’nin sesiyle hayallere dalarmış.
Bir sabah Defne uyanmış, Mimi’nin sesi gelmemiş. Panikle yatağından fırlamış.
“Mimi? Mimi neredesin?”
Tüm meskeni aramış. Annesi gülerek mutfağı göstermiş.
“Mimi burada Defne. Bahçeye çıkardı seni bekliyor.”
Defne bahçeye koşmuş. Ve orada, birinci sefer gördüğü bir şey olmuş. Mimi… Mimi biraz büyümüş! Tüyleri daha sık, sesleri daha sevinçliymiş. Lakin hâlâ o sempatik haliyle Defne’ye koşmuş.
O an Defne anlamış ki; dostluk büyür, gelişir fakat içindeki sıcaklık hiç değişmezmiş.
Ve o gün annesine dönüp demiş ki:
“Anne, Mimi artık yalnızca civciv değil. O benim en güzel arkadaşım!”
Annesi gülümsemiş.
“Bazen bir dost, bir kardeşten daha yakındır Defneciğim.”
O günden sonra Defne yalnız hissetmemiş. Zira artık bir arkadaşı varmış. Mimi ile hayat daha renkli, daha hoş olmuş.
Her günün sonunda birlikte pencereye oturur, yıldızlara bakarlarmış.
Ve Defne fısıldarmış: “İyi ki geldin Mimi. Güzel ki…”
Gökyüzü yıldızlarla süslenmiş, gece tatlı bir masal üzere üzerlerine örtülmüş. Ve Defne ile Mimi Masalı da burada bitmiş.
Ama Defne ile Mimi’nin dostluğu. O hiç bitmemiş. Defne ile Mimi Masalına benzeyen uyku masalları okumak için irtibata tıklayabilirsiniz.
Bizi instagramdan takip etmiyorsanız, buraya tıklayarak çarçabuk takip edebilirsiniz.
