Bir varmış, bir yokmuş. Bir vakitler, yemyeşil ağaçların ortasına kurulmuş küçük, sevecen bir kasabada Dila isminde bir kız çocuğu yaşarmış. Dila şimdi yedi yaşındaymış; saçları kısacık, gülüşü sıcacıkmış. Gözleri merakla parlayan bu minik kızın en büyük kahramanı ise ablası Selin’miş.
Selin artık büyümüş, kocaman bir genç kız olmuş. O yıl liseden mezun oluyormuş ve bütün aile bu hoş gün için hazırlık yapıyormuş. Konutta tatlı bir telaş varmış; güya pencereler bile memnunluktan hafif hafif kımıldıyormuş.
O sabah, Dila gözlerini heyecanla açmış. Perdeden sızan gün ışığı odasını aydınlatıyormuş. Çabucak yatağından fırlamış ve yanlışsız mutfağa koşmuş. Annesi kahvaltıyı hazırlıyormuş, mutfak mis üzere kızarmış ekmek ve çilek reçeli kokuyormuş.
Kahvaltıdan sonra herkes bir o yana bir bu yana koşturmuş. Selin odasına kapanmış, aynanın karşısına geçmiş. Elinde bir fırça, saçlarını yavaşça tarıyormuş. Sonra küçük bir kutu açmış; içinde parıltılı renklerde farlar, minicik bir allık ve parlak bir ruj varmış.
Dila, kapının aralığından sessizce bakmış. Gözleri kocaman açılmış, kalbi pıt pıt atmaya başlamış. Ablasının yüzü ışıldamış, güya bir peri üzere olmuş. Dila büyülenmiş üzere içeri dalmış.
“Ben de makyaj yapmak istiyorum!” demiş sevinçle.
Selin gülümsemiş, Dila’nın başını okşamış. “Sen daha küçüksün tatlım,” demiş. “Ama istersen yanağına minicik bir parıltı sürebiliriz.”
Dila çabucak annesine koşmuş. Heyecandan kekeleyerek anlatmış isteğini. Annesi ise dizlerinin üstüne çökmüş, gözlerinin içine bakarak yumuşak bir sesle konuşmuş:
“Şimdi şimdi çok küçüksün, bir adedim. Cildin pamuk üzere. Doğallığın aslında ışıl ışıl. Makyaj yapmak için büyümeni beklemeliyiz.”
Dila, biraz üzülmüş. Omuzları düşmüş, minik ayaklarıyla yere ufak ufak vurmuş. İçinden “Ben de hoş olmak istiyorum…” diye geçirmiş.
Annesi bunu fark etmiş. Eliyle Dila’nın çenesini yavaşça üst kaldırmış. “Güzellik, evvel içinden gelir,” demiş. “Güzel kalplerin yüzü aslında daima parlak olur.”
Dila’nın gözleri yavaşça parlamış. Lakin tekrar de içinde hafif bir kıpırtı kalmış. “Ben büyüyünce makyaj yapabilecek miyim?” diye sormuş yavaşça.
Annesi gülümsemiş. “Elbette,” demiş. “Büyüyüp vakti geldiğinde, istediğin üzere süslenebileceksin. O vakit birlikte seçeriz, en hoş renkleri birlikte deneriz.”
Bu kelam Dila’nın içini ısıtmış. Başında rengârenk makyaj kutuları, ışıl ışıl aynalar hayal etmiş. Artık sabretmesi gerektiğini biliyormuş.
Sonra annesi ona minik bir toka vermiş. Tokanın ortasında minik bir kelebek varmış, kanatları maviyle mor ortasında parlıyormuş. “Şimdilik bu kelebek senin süsün olsun,” demiş.
Dila aynaya bakmış. Saçında parlayan kelebek tokasıyla gülümsemiş. Kendini çok hoş hissetmiş. Üstelik makyaj yapmadan da!
Hep birlikte hazırlanıp otomobile binmişler. Dila, art koltukta camdan dışarı bakarken ablasının kıyafetini, yavaşça parlayan göz makyajını ve inci üzere gülüşünü bir kere daha hayranlıkla izlemiş.
Mezuniyet merasimi başlamış. Selin kürsüde ismi okununca yürümüş; gözleri ışıl ışıl, adımları kararlıymış. Dila avuçları acıyana kadar alkışlamış. Gururla, sevgiyle dolmuş içi.
Tören bitince herkes Selin’in etrafında toplanmış. Dila da koşa koşa sarılmış ablasına. “Çok güzelsin abla,” demiş. “Ben de büyüyünce senin üzere olacağım.”
Selin, küçük kardeşini kucaklamış. “Sen esasen çok güzelsin, Dilacığım,” demiş. “Büyümene gerek yok bunun için.”
Gece meskene dönerken Dila, yumuşacık yastığına başını koymuş. Perdeden içeri dolan gece rüzgârı hafif hafif esmiş. Dila, annesinin kelamlarını hatırlamış: “Güzellik evvel içten gelir.”
Ve bir gün vakti geldiğinde, en hoş renklere birlikte karar verecekleri günü sabırsız fakat umut dolu bir sabırla bekleyecekmiş.
Makyaj Yapmak İstiyorum Masalının sonunda gökyüzünde yıldızlar pırıl pırıl yanıp sönerken, Dila tatlı bir gülümsemeyle uykuya dalmış Zira en hoş makyajın, sevgiyle atan bir kalp olduğunu öğrenmiş.
Makyaj Yapmak İstiyorum Masalına benzeyen kısa masallar okumak için ilişkiye tıklayabilirsiniz. En yeni sesli masallarımızı dinlemek için ise instagram sayfamızı takip edebilirsiniz.
