Bir varmış bir yokmuş, önce vakit içinde kalbur saman içinde, kentin birinde, sahibiyle yaşayan Mufi isminde bir köpek varmış. Mufi, soğuk havaları çok severmiş. Kar yağdığında karlı yollarda koşmak, soğuk esen rüzgarı solumak en sevdiği şeylerden biriymiş. Zira Mufi, daima soğuk olan bir kentte doğup büyümüş. Yolunu kaybedip yaşadığı kente geldiğinde, ona sahibi meskenini açmış ve uzun yıllardır birlikte yaşıyorlarmış.
Mufi’nin her vakit o soğuk kente hasreti varmış lakin sahibini bırakıp gitmeyi hiç düşünmüyormuş. Mufi, her sene kış ayı geldiğinde çok heyecanlanırmış. Cam kenarına oturur, karın yağışını izler ve dışarı çıkmak için sabırsızlanırmış. Bir sabah, uzun vakittir beklediği kar nihayet yağmaya başlamış. Camın önünde oturmuş, dışarısını seyrederken bir köpek dikkatini çekmiş. Bu köpek incecik tüyleriyle sokakta titreyerek yürümeye çalışıyormuş. Mufi, onun ne kadar üşüdüğünü görünce çok üzülmüş. Bir mühlet sonra, Mufi ve sahibi dışarı çıkmışlar, Mufi çabucak köpeğin yanına koşmuş. “Neden bu kadar titriyorsun? Yoksa üşüyor musun?” diye sormuş. Köpek “Merhaba, evet çok üşüyorum. Aslında sıcak bir iklimde yaşamalıyım ancak yolumu kaybettim ve buraya geldim. İnce tüylerim bu soğuklara hiç güçlü değil.” Mufi “Bu ortada benim adım Mufi ve artık üzülmene gerek yok. Anladım ki sen buralara ayak uyduramazsın. Merak etme sana yardım edeceğim” demiş ve gerçek sahibinin yanına gitmiş. Kuyruğunu sallayarak sahibine bakmış, akabinde üşüyen köpeği işaret etmiş. Mufi’nin sahibi, köpeğinin ne demek istediğini çabucak anlamış. Onu meskenlerine almışlar ve ona sıcak bir yatak hazırlamışlar. İki köpek konuta girdiğinde çok âlâ anlaşmışlar ve birlikte yaşamanın tadını çıkarmaya başlamışlar. Mufi, köpeğin isminin Koko olduğunu öğrenmiş. Mufi, ona meskenin her köşesini göstermiş, oyunlar oynayarak moralini düzeltmiş. Mufi’nin sahibi de Koko’ya ihtimamla bakmış, onu beslemiş ve daima sıcak bir ortamda tutmuş. Koko, kış boyunca Mufi ve sahibiyle birlikte yaşamış.
Yavaş yavaş bahar gelmeye başladığında ise Koko dışarı çıkmak için can atmaya başlamış. Bunun üzerine Mufi ve sahibi ona sürpriz yapmaya karar vermişler. Koko’yu da yanlarına alarak sıcak bir kente hakikat yola koyulmuşlar. Daima birlikte uzun bir seyahate çıkmışlar. Yolda pek çok farklı yerden geçmişler ve sonunda sıcak bir kıyı kasabasına varmışlar. Orası tam da Koko’nun istediği üzereymiş. Güneş ışıl ışıl parlıyor, kumlar sıcacık hissediliyormuş. Koko, yeni konutuna çabucak alışmış ve yeni arkadaşlar edinmiş. Vedalaşma vakti geldiğinde Koko, gözleri dolu dolu bir biçimde Mufi’ye teşekkür etmiş. Mufi de arkadaşıyla vedalaşmış ve yollarına devam etmişler. İki arkadaş birbirlerini hiç unutmamışlar. Ve böylelikle, Mufi kente döndüğünde yine karları beklemeye başlamış. Lakin bu defa, bir dostuna yardım etmenin verdiği memnunlukla cam kenarında oturmuş. Artık soğuk havalar onun için yalnızca cümbüş değil, arkadaşlık kıssalarıyla dolu bir mevsimmiş.
Daha fazla uzun masal okumak isterseniz Uzun Masallar kategorimizi inceleyebilirsiniz.
