Bir vakitler, gökyüzüyle buluşan büyük bir dağ vardı. Bu dağ, hayal ülkelerine açılan bir kapıydı. Her gece, dağın doruğuna çıkan bir ışık huzmesi yükselir ve bu ışık, küçük çocukları düş ülkesine götürürdü. Hayal ülkesi, her çocuğun en hoş hayallerini gerçeğe dönüştüren bir yerdir. Burada, düşler renkli balonlar üzere uçuşur, hayaller canlı renklere bürünür ve her şey sevinçle dolup taşar.
Bir gece, düş ülkesine gitmek isteyen küçük bir çocuk vardı. İsmi Elif’ti. Elif, her gece gökyüzüne bakar ve düş ülkesine gitmek için uyumayı sabırsızlıkla beklerdi. Ama bir türlü uyuyamamıştı, zira bugünün düşü çok özeldi. Elif, o gece en hoş rüyayı görmek istiyordu.
Elif’in odasında, yıldızlı bir gece vardı. Penceresinin önünde, geceyi aydınlatan bir ay parlıyordu. Ay, Elif’e gökyüzünden bakarken, ona nazikçe gülümsedi. Elif, yıldızların parıltısını izlerken gözlerini kapattı ve bir anda düş ülkesinin kapısı açıldı. Kapı, parlak bir ışıkla çevriliydi. Elif, yavaşça ışığa hakikat adım atarken, birden uçmaya başladı. Kanatları olan bir kuş üzere gökyüzünde süzüldü.
Rüya ülkesine girdiğinde, her şeyin büyülü olduğunu gördü. Ağaçlar altın sarısıydı, gökyüzü pastel renklerle boyanmıştı ve yerler yumuşacık pamuk üzereydi. Elif, çocukların sevinçle oynadığı bir alanda yürürken, karşısına bir peri çıktı. Peri, gülümsedi ve Elif’e yaklaştı. “Hoş geldin Elif,” dedi peri. “Rüya ülkesinde ne görmek istersin?”
Elif, gözlerini kocaman açarak, “Bütün hayallerim burada mı?” diye sordu. Peri, başını sallayarak, “Evet,” dedi. “Rüya ülkesinde, her çocuk hayalini bulur ve en keyifli düşlerini yaşar.”
Elif, periyle birlikte gezmeye başladı. Birinci olarak, düşler ormanına gittiler. Ormanda, parlak renkli çiçekler açmıştı ve her bir çiçek, bir çocuğun en hoş hayalini simgeliyordu. Bir çiçekten başkasına geçerken, Elif tüm hayallerinin gerçek olduğunu düşündü. Gülümseyerek, her çiçekten bir tane kokladı ve her biri ona farklı bir macera sundu.
Sonra, periyle birlikte yelkenli bir tekneye bindiler. Gözlerinde memnunluk, denizin ortasında süzüldüler. Denizin üstündeki yıldızlar üzere parlayan balonlar, çocukların hayallerine dönüşüyordu. Her balon, bir çocuğun ne kadar pahalı olduğunu ve her birinin düşlerinin ne kadar özel olduğunu anlatıyordu.
Bir mühlet sonra, peri Elif’e döndü ve “Artık ahenge vakti geldi,” dedi. Elif biraz üzülerek, “Ama bu hayal çok hoş,” dedi. Peri, “Her hoş şeyin bir sonu vardır, fakat her yeni gece öteki bir hoş hayal başlatır,” diye yanıtladı.
Elif, perinin söylediklerini hatırlayarak uyandı. Gözlerini açtığında, güneş doğuyordu. O gece gördüğü düş, ona her vakit memnun olacağına dair bir umut bırakmıştı. Elif, her gece hayal ülkesine gitmeyi hayal ederken, uyumaya karar verdi. Zira o biliyordu ki, her yeni geceyi yeni bir düş bekliyordu.
